ترجمه گویای قرآن  ( محمد مهدی فولادوند )
ردیف	نام سوره	جزء	اجرا	حجم (KB)
1	فاتحه (حمد)	1		161
2	بقره	1 تا 3		28,172
3	آل عِمران	4 و 3		15,721
4	النِساء	4 و 5 و 6		16,861
5	المَائِده	7 و 6		12,565
6	الأنعام	7 و 8		13,703
7	الأعراف	9 و 8		14,353
8	الأنفال	9		5,327
9	التّوبه	11 و 10		10,589
10	یونس	11		7,085
11	هود	12 و 11		6,971
12	یوسف	12 و 13		6,413
13	الرّعد	13		3,393
14	إبراهیم	13		3,471
15	الحجر	14		3,177
16	النّحل	14		8,687
17	الإسراء	15		7,073
18	الکهف	16 و 15		7,287
19	مریم	16		4,187
20	طه	16		6,045
21	الأنبیاء	17		5,397
22	الحجّ	17		5,547
23	المؤمنون	18		4,501
24	النّور	18		5,603
25	الفرقان	19 و 18		4,177
26	الشّعراء	19		5,811
27	النّمل	20 و 19		5,071
28	القصص	20		5,587
29	العنکبوت	21 و 20		3,929
30	الرّوم	21		3,421

ردیف	نام سوره	جزء	اجرا	حجم (KB)
31	لُقمان	21		2,149
32	السَّجدة	21		1,619
33	الأحزاب	21		5,079
34	سَبأ	22		3,877
35	فاطِر	22		3,209
36	یس	23 و 22		3,241
37	الصَّافّات	23		3,993
38	ص	23		3,523
39	الزُّمَر	24 و 23		4,899
40	غَافِر	24		5,073
41	فُصّلت	25 و 24		3,527
42	الشّوری	25		3,437
43	الزُّخرُف	25		3,751
44	الدُّخان	25		1,767
45	الجاثیة	25		2,235
46	الأحقاف	26		2,705
47	مُحَمَّد	26		2,553
48	الفَتح	26		2,343
49	الحُجُرات	26		1,625
50	ق	26		1,813
51	الذّاریات	27 و 26		1,677
52	الطّور	27		1,447
53	النَّجم	27		1,651
54	القَمَر	27		1,663
55	الرَّحمن	27		1,841
56	الواقعة	27		1,817
57	الحَدید	27		2,491
58	المُجادلة	28		1,991
59	الحَشر	28		1,847
60	المُمتَحنَة	28		1,437

ردیف	نام سوره	جزء	اجرا	حجم (KB)
61	الصَّف	28		839
62	الجُمعة	28		749
63	المُنافِقون	28		809
64	التَّغابُن	28		1,145
65	الطّلاق	28		1,197
66	التَّحریم	28		1,069
67	المُلک	29		1,441
68	القَلم	29		1,455
69	الحاقـّة	29		1,155
70	المَعارج	29		969
71	نُوح	29		931
72	الجنّ	29		1,065
73	المُـزَّمِّل	29		805
74	المُدَّثر	29		1,215
75	القیامَة	29		845
76	الإنسان	29		1,077
77	المُرسَلات	29		927
78	النَّبأ	30		891
79	النّازعات	30		973
80	عَبَس	30		639
81	التَّـکویر	30		497
82	الإنفِطار	30		371
83	المُطَفّفین	30		779
84	الإنشِقاق	30		471
85	البُرُوج	30		483
86	الطّارق	30		303
87	الأعلی	30		375
88	الغاشیة	30		401
89	الفَجر	30		625
90	البَلد	30		371

ردیف	نام سوره	جزء	اجرا	حجم (KB)
91	الشَّمس	30		325
92	اللَیل	30		383
93	الضّحی	30		203
94	الشَرح	30		147
95	التّین	30		169
96	العَلق	30		353
97	القَدر	30		119
98	البَیـِّنة	30		379
99	الزَّلزَلة	30		185
100	العَادیات	30		223
101	القَارعة	30		165
102	التَّـکاثُر	30		157
103	العَصر	30		87
104	الهُمَزة	30		151
105	الفیل	30		115
106	قُـرَیش	30		101
107	المَاعُون	30		129
108	الکوثر	30		61
109	الکافِرون	30		95
110	النَّصر	30		87
111	المَسَد	30		99
112	الإخلاص	30		61
113	الفَلق	30		85
114	النَّاس	30		85

در شهر توریستی اسکاگن این زیبایی را می توان در سجیه دید. جایی که دریای بالتیک و دریای شمالی بهم می پیوندند. دو دریای مختلف با هم یکی نمی شوند و بنابرین این پدیده زیبا بوجود می آید و این همان چیزی است که در قرآن آمده است.

(اینجا محل تصویر است هر کار کردم تصویر paste نمیشه. چطوری تصویر رو نمایش بدم؟) 

در شمالی ترین،شهر دانمارکی ها می توان یک نشانه قرآنی را دید. در شهر توریستی اسکاگن این زیبایی را می توان در سجیه دید. جایی که دریای بالتیک و دریای شمالی بهم می پیوندند. دو دریای مختلف با هم یکی نمی شوند و بنابرین این پدیده زیبا بوجود می آید و این همان چیزی است که در قرآن آمده است. 

در قرآن بارها از آیات و نشانه های خداوند شنیده اید. اما هیچ گاه به آنها در اطرافمان توجه نکرده ایم. این یکی از همان نشانه های است که خداوند در آیات مختلف درباره آن سخن گفته است. با دیدن این مناظر عجیب و زیبا، می توان بیشتر تعمق کرد.

سورة مباركه الرحمن

مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ (19) بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ (20) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (21) يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ (22)

19. دو دريا را به گونه اي روان كرد كه با هم برخورد كنند.20. اما ميان آن دو حد فاصلي است كه به هم تجاوز نمي کنند.21. پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏ كنيد؟ 22. از آن دو، مروارید و مرجان خارج مى‏ شود.

سوره مباركه فرقان آیه 53:

« و هو الذي مَرَجَ البحرينِ هذا عَذبٌ فُراتٌ و هذا مِلحً اُجاجً وَ جَعَلَ بَينَهما بَرزَخا و حِجراً مَهجوراً»

و اوست كسي كه دو دريا را موج زنان به سوي هم روان كرد اين يكي شيرين و آن يكي شور و تلخ است وميان آن دو حريمي استوار قرار داد.

سوره مباركه فاطر آيه 12: 

وَمَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هَذَا عَذْب فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَمِن كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ 

اين دو دريا يکسان نيستند: يکی آبش شيرين و گواراست و يکی شور و تلخ، از هر دو گوشت تازه می خوريد، و از آنها چيزهايی برای آرايش تن خويش بيرون می کشيد و می بينی که کشتي ها برای يافتن روزی و غنيمت، آب را می شکافند و پيش می روند، باشد که سپاسگزار باشيد.

 بسم الله الرحمن الرحیم

 الحمد لله ربّ العالمین
و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا محمّد و آله الطیّبین الطّاهرین الهداة المیامین

مقدمه

برآیند نیم‌قرن حوزة درس حضرت آیت ‌الله العظمی خوئی (قدس‌ سره) چنان والا و نمایان بوده است که می‌توان آن را پربارترین و ناب‌ترین دستاورد اندیشة اسلامی در عرصه علوم و معارف دینی برشمرد؛ زیرا در آن حوزه، فضلا و اندیشمندان بزرگی به علم‌آموزی پرداخته‌اند که هر یک به سهم خود مسئولیت پیگیری اندیشه و ایده‌های ناب استاد و تلاش های وی در راه اسلام و علم و جامعه را بر دوش گرفته وامروز بیشتر آنان خود از استادان حوزه‌های مختلف علمیه به‌خصوص در نجف اشرف به شمار می‌روند و حتی برخی از آنان به شایستگی و جایگاه علمی و اجتماعیِ چندانی رسیده‌اند که خود به‌تنهایی می‌توانند مسئولیت پرورش و آموزش و هدایت امت اسلام را در روزگار ما عهده ‌دار شوند.

یکی از تأثیر گذار‌ترین و برجسته‌ ترین این بزرگان، استاد بزرگوارمان حضرت آیت‌ الله العظمی سیدعلی حسینی سیستانی (دام‌ ظله) از نامورترین شاگردان حوزة درس مرحوم آیت ‌الله العظمی خوئی (قدس ‌سره) در نبوغ و دانش و فضل و شایستگی می‌باشند که در این نوشتار به برخی از ابعاد گوناگون شخصیت این چهرة بزرگ علمی خواهیم پرداخت.

 ولادت وتربیت

ایشان در نهم ربیع‌ الاول سال 1349 هجری قمری در خانواده‌ای متدین ومشهور به علم و دانش در مشهد مقدس رضوی به دنیا آمد. پدرش «سید محمّد باقر»عالمی مقدّس ، و مادرش علویه‌ای والا مقام ، فرزند «علاّمه سیّد رضا مهربانی سرابی» بود. جدّ وی عالم جلیل ‌القدر «سیدعلی سیستانی» بود که علامه شیخ آقا بزرگ تهرانی در کتاب طبقات اعلام الشیعه در باره‌اش چنین آورده است:

« وی  از شاگردان ملاعلی نهاوندی در نجف اشرف، و از شاگردان مجدّد شیرازی در سامرّا  بود. وپس از آن در زمره خواص سیداسماعیل صدر در آمد و در حدود سال 1318 هجری به مشهد امام رضا (علیه السلام) بازگشت و در آن‌ جا رحل اقامت افکند و با بهره وافری که از دانشِ و پارسایی و صلاح برده بود، به جایگاه بلندی دست یافت« .

پشم فروش، مريم
قرآن، معجزه جاويد پيامبر، از نازل شدن آن دو هدف و منظور وجود داشته،اثبات اينكه قرآن كلام خدا و معجزهِ خاتم و خاتم معجزات است و ديگر اينكه هدايت بشر به راه راست باشد.(1) قرآن معجزهاي است "گويا"، "جاوداني"، "جهاني" و "روحاني" (2)زيرا پيامبران پيشين ميبايست همراه معجزات خود باشند، و براي اثبات اعجاز آن مخالفان را دعوت به مقابله به مثل كنند. در حقيقت معجزات آنها خود زبان نداشت و گفتار پيامبران را تكميل ميكرد.اين گفته در مورد معجزات ديگر پيامبر اسلام غير ازقرآن نيز صادق است.

گويا بودن قرآن

قرآن يك معجزه گويااست. نيازي به معرفي ندارد. خودش بسوي خود دعوت ميكند، مخالفان را به مبارزه ميخواند، محكوم ميسازد، و از ميدان مبارزه پيروز بيرون ميآيد، لذا پس از وفات پيامبراسلام(ص) همانند زمان حيات او به دعوت خود ادامه ميدهد،هم دين است و هم معجزه، براي اثبات آن هم قانون است و هم سند صحت قانون.

ســــرآغــــاز گفـتــار نام خــداست

که رحمتگر و مهـربان خلـق راست

چو لرزد زمین با تکانی سترگ                              برون افکنـــــد رازهــــای بزرگ

در آن روز محشـــر بگـویـد بشـــر                           زمین را چه آمـد بلایی به شر

زمین خلق را سازد آگه ز کـار                               که این است دستور پروردگـار

پراکنــده خیـــزنـــذ مردم ز گــــور                           ببینند اعمــــال نیک و فُجــــور

اگـــر قــدر یک ذرّه کـــار نکــــــــو                           بکرده ست پاداش آن، بیند او

و گـر قدر یک ذره کرده ست شر                           جزایش در آن روز بینــد بشـــر

آن روز که انسان تمام اعمالش را مى بیند!

همان گونه که در بیان محتواى سوره اشاره شد، آغاز این سوره، همراه است با بیان بعضى از حوادث هول انگیز و وحشتناک پایان این جهان و شروع رستاخیز.

نخست مى فرماید:« هنگامى که زمین شدیداً به لرزه در آید.»

و چنان زیر و رو شود که« بارهاى سنگینى را که در درون دارد خارج سازد.»

تعبیر به زِلْزالَها«: زلزله اش» یا اشاره به این است که: در آن روز، تمام کره زمین به لرزه در مى آید( بر خلاف زلزله هاى معمولى که همه آنها موضعى و مقطعى است.) و یا اشاره به زلزله معهود، یعنى زلزله رستاخیز است.

در این که: منظور از أَثْقال«: بارهاى سنگین» چیست؟ مفسران تفسیرهاى متعددى ذکر کرده اند:

بعضى گفته اند: منظور انسان ها هستند که با زلزله رستاخیز از درون قبرها به خارج پرتاب مى شوند، نظیر آنچه در سوره« انشقاق» آیه ۴ آمده است.

و بعضى گفته اند: گنج هاى درون خود را بیرون مى ریزد، و مایه حسرت دنیاپرستان بى خبر مى گردد.

این احتمال نیز وجود دارد: منظور بیرون فرستادن مواد سنگین و مذاب درون زمین است، که معمولاً کمى از آن به هنگام آتشفشان ها و زلزله ها بیرون مى ریزد، در پایان جهان، آنچه در درون زمین است، به دنبال آن زلزله عظیم به بیرون پرتاب مى شود.

تفسیر اول مناسب تر به نظر مى رسد، هر چند جمع میان این تفاسیر نیز بعید نیست.

به هر حال، در آن روز انسان از دیدن این صحنه بى سابقه، سخت متوحش مى شود، و مى گوید:« چه مى شود که زمین این گونه به لرزه در آمده است، و آنچه در درون داشته بیرون ریخته؟»

گر چه، بعضى« انسان» را در اینجا به خصوص انسان هاى کافر تفسیر کرده اند، که در مسأله معاد و رستاخیز شک و تردید داشته اند، ولى ظاهر این است: انسان در اینجا معنى گسترده اى دارد که همگان را شامل مى شود; زیرا تعجب از اوضاع و احوال زمین در آن روز، مخصوص به کافران نیست.

آیا این تعجب و سؤالِ ناشى از آن، مربوط به« نفخه اولى» است یا« دوم»؟

ظاهر این است: همان نفخه اولى است که نفخه پایان جهان است; زیرا زلزله عظیم در پایان جهان رخ مى دهد.

این احتمال نیز داده شده است: منظور نفخه رستاخیز، زنده شدن مردگان، و بیرون ریختن آنها از درون زمین مى باشد; زیرا آیات بعد نیز، همه مربوط به نفخه دوم است.

ولى از آنجا که در آیات قرآن، کراراً حوادث این دو نفخه با هم ذکر شده، تفسیر اول با توجه به بیان زلزله وحشتناک پایان جهان مناسب تر به نظر مى رسد، و در این صورت، منظور از« أثقال» زمین، معادن، گنج ها و مواد مذاب درون آن است.